Asperger Sendromu Nedir ?

Asperger Sendromu belirtileri, genellikle erken çocukluk döneminde başlar ve sosyal etkileşim, iletişim, motor becerileri ve ilgi alanları gibi alanlarda zorluklar yaşanabilir. Bazı belirtiler şunları içerebilir:

• Sosyal etkileşim ve iletişim becerilerinde zorluklar: Asperger Sendromu olan bireyler genellikle sosyal ipuçlarını anlamada zorluk yaşarlar ve diğer insanlarla doğal bir şekilde etkileşim kurmakta güçlük çekerler. Örneğin, göz teması kurmakta, vücut dili kullanmakta ve empati kurmakta zorlanabilirler. Konuşma becerilerinde de sıkıntı çekebilirler, konuşmaları monoton ya da ilgi alanlarına yönelik olabilir.
• Sınırlı, yoğun ilgi alanları: Asperger Sendromu olan bireyler genellikle belirli konulara ya da aktivitelere yoğun ilgi gösterirler ve bu ilgileri diğer konulara göre daha fazla odaklanırlar. Bu ilgi alanları genellikle alışılmadık veya yoğun olabilir ve tekrarlanan hareketler veya davranışlarla ilişkili olabilir.
• Motor becerilerinde zorluklar: Asperger Sendromu olan bireyler, koordinasyon sorunları, kas kontrolünde güçlükler veya yürüme ve koşma gibi temel hareket becerilerinde zorluklar yaşayabilirler.
• Duyu hassasiyeti: Asperger Sendromu olan bireyler, bazı duyulara karşı özellikle hassas olabilirler. Örneğin, belirli bir ses veya dokunsal uyarıcıya karşı aşırı tepki verebilirler.

Asperger Sendromu belirtileri, bireysel farklılıklara bağlı olarak değişebilir ve her bireyde farklı düzeyde görülebilir.

Asperger Sendromu tanısı, çoklu disiplinler arası bir yaklaşımla yapılır. Bu tanı, genellikle bir çocuk psikiyatristi, bir psikolog veya bir nörogelişimsel uzman tarafından yapılır.

Tanı genellikle aşağıdaki adımları içerir:

• Kapsamlı bir görüşme: Birey ve aile üyeleri ile yapılan bir görüşme, Asperger Sendromu belirtileri hakkında bilgi toplamak için yapılır.
• Davranışsal ve gelişimsel değerlendirme: Bireyin davranışsal ve gelişimsel özellikleri değerlendirilir. Bu, bireyin sosyal etkileşim becerileri, iletişim yeteneği, ilgi alanları, tekrarlayıcı davranışları ve diğer semptomları kapsar.
• Fiziksel muayene: Fiziksel muayene, diğer tıbbi durumların Asperger Sendromu belirtilerine neden olup olmadığını kontrol etmek için yapılır.
• Psikolojik ve nöropsikolojik testler: Bireyin zeka seviyesi, dil becerileri, hafıza, dikkat ve diğer nöropsikolojik özellikleri değerlendirmek için testler uygulanabilir.

Asperger Sendromu tanısı, genellikle DSM-5 (Mental Bozuklukların Tanısal ve Sayımsal El Kitabı) veya ICD-11 (Uluslararası Hastalıklar Sınıflandırması) gibi tanı kılavuzlarına dayanır. Tanı, bireyin semptomlarına ve özelliklerine göre belirlenir ve Asperger Sendromu olan bireylerde diğer koşulların tanısı da dahil edilebilir.

Asperger Sendromu tedavisi, bireysel ihtiyaçlara göre uyarlanmış bir yaklaşım gerektirir. Tedavide amaç, bireyin sosyal becerilerini geliştirmek, iletişim becerilerini artırmak, duygusal düzenlemeyi sağlamak ve yaşam becerilerini öğretmek gibi konularda destek sağlamaktır.

Bazı tedaviler şunları içerebilir:

• Davranışsal terapi: Bu terapi türü, belirli davranışları değiştirmek için öğrenme teorilerini kullanır. Asperger Sendromu olan bireylerde, özellikle de belirli davranış kalıpları veya özel ilgi alanları ile ilişkili sorunlar varsa, davranışsal terapi faydalı olabilir.
• Konuşma ve dil terapisi: Asperger Sendromu olan bireylerin konuşma ve dil becerilerinde zorluklar yaşayabileceği göz önüne alındığında, konuşma ve dil terapisi önemli bir tedavi yöntemidir. Bu terapi, bireyin konuşma, dil, dinleme ve anlama becerilerini geliştirmeye yardımcı olabilir.
• Sosyal beceri terapisi: Bu terapi, Asperger Sendromu olan bireylerin sosyal etkileşim ve iletişim becerilerini geliştirmeye odaklanır. Bu terapi, göz teması, jestler, mimikler ve diğer sosyal ipuçlarını kullanma becerilerini öğretir.
• İlaç tedavisi: İlaçlar, Asperger Sendromu semptomlarını yönetmede yardımcı olabilirler. Örneğin, hiperaktivite, obsesif-kompulsif davranışlar veya anksiyete belirtileri gibi semptomlar için ilaçlar kullanılabilir. Ancak, ilaç tedavisi sadece semptomları yönetmeye yardımcı olur ve tedavinin asıl amacı değildir.

Tedavi, Asperger Sendromu olan bireyin yaşına, semptomların ciddiyetine ve ihtiyaçlarına göre belirlenir. Tedavi, ailelerin, öğretmenlerin ve diğer sağlık uzmanlarının desteğiyle de sürdürülebilir.

Asperger Sendromu ve Otizm, her ikisi de otizm spektrum bozuklukları (OSB) olarak sınıflandırılır ve benzer semptomlar gösterebilir. Ancak, Asperger Sendromu ve Otizm arasında bazı farklılıklar da vardır.

Asperger Sendromu, Otizm’in bir alt kategorisi olarak kabul edilir ve genellikle yüksek işlevli otizm olarak adlandırılır. Asperger Sendromu olan kişiler, genellikle normal veya yüksek zeka seviyelerine sahip olurlar ve dil gelişiminde genellikle bir gecikme yaşamazlar. Bununla birlikte, sosyal etkileşimde zorluk yaşarlar, sınırlı ilgi alanlarına sahiptirler ve tekrarlayıcı davranışlara sahip olabilirler.

Otizm ise, daha geniş bir spektrumda yer alan nörogelişimsel bir bozukluktur. Otizm olan kişiler, genellikle dil ve iletişim becerilerinde belirgin bir gecikme yaşarlar ve genellikle tekrarlayıcı davranışlar sergilerler. Ayrıca, Otizm olan kişiler, sosyal etkileşim becerilerinde de belirgin bir zorluk yaşarlar ve sınırlı ilgi alanlarına sahip olabilirler.

Asperger Sendromu ve Otizm arasındaki farklılıklar, tanı kriterlerinde de yansımaktadır. Örneğin, Asperger Sendromu olan kişilerin dil becerileri normalden daha iyi olmasına rağmen, Otizm olan kişilerde bu beceriler genellikle gecikmiştir.